Hoe moet je drie jaar surfen

young smiling woman sailing around zakynthos island in greece - watertaxu stockfoto's en -beelden

We kwamen aan in Dordrecht op een stralende, zonnige zondagochtend. Dankzij de vele dagen op het water is dit een erg drukke haven, maar deze dag was er nog maar een heel klein beetje ruimte over in de haven tegenover Poldhu en dus steeg het aantal boten. Onderweg zagen we drijvende boten zonder peddel op de top, deze waren niet bijgevuld en waren waarschijnlijk aan de andere kant bijgevuld. Er stonden ook hele luxe motorboten geparkeerd en je mocht er in rondvaren maar je hebt niet het gevoel dat je aan de kade staat. Een kleine, smalle bootsman kwam naar ons toe, pakte onze hand en zei: "Zou je met mij aan wal willen zwemmen?" Ik zei "Nee, nee, nee, heel erg bedankt" en bedankte hem heel erg. Hij verdween en we dwaalden landinwaarts en vonden een strand met een zeer zanderige bodem. We stopten daar om het landschap een beetje te bewonderen en gingen toen stroomopwaarts tot we een vrij groot eiland in het water zagen, we dachten inderdaad dat het Zeeland was. Er zijn steeds meer eilanden zichtbaar naarmate je verder naar het westen en noordoosten gaat.

We naderden het oostelijke uiteinde van het eiland waar een weg naar de verre kust is. Het water was zeer levendig blauw en we konden duidelijk het hele gebied zien dat aan de kust baadde. De wolken wervelden rond het punt en de zonsondergang ging onder. Toen we dichterbij kwamen, konden we zien dat het een ondieper punt was, dus besloten we daarheen te gaan. We doken in het water en zwommen naar de kust en de bestemming. Toen we dieper gingen, konden we zien dat het een dolfijn was die naar ons toe kwam met een zeer grote rugvin. Het moet de toerist bekend zijn geweest, want hij was gestopt op wat hij als een veilige afstand beschouwde. Het is duidelijk dat we zulke oppervlakkige aanrakingen niet wilden aanmoedigen. Toen we eenmaal in het water waren, probeerden we het aan te raken, maar het was glad. Het was een grote dolfijn! We bleven in de boot en bewogen met beide handen in de lucht, de boot zo veel mogelijk te wiegen, maar de dolfijn wilde ons niet raken. Uiteindelijk kregen we het tussen ons en de achtersteven, de dolfijn ging om onze achtersteven heen. De lokale bevolking aan de kust vertelde ons dat het een vrouwelijke dolfijn was. Een vijf- of zesjarige jongen vertelde ons ook dat er in dit gebied een dolfijn was die ze Tonijn noemden. Hij kon het verschil tussen de twee zien. Toen ik om een ​​foto vroeg, vroeg ik hem of hij ons een geheim wilde vertellen. (Hij vertelde ons later op de harde manier dat we de dolfijn niet konden aanraken. Hij kreeg ook bevriezing toen hij naar huis liep.) Toen ik om een ​​foto vroeg, vroeg ik hem of hij ons een geheim wilde vertellen. (Hij vertelde ons later op de harde manier dat we de dolfijn niet konden aanraken. Hij kreeg ook bevriezing toen hij naar huis liep.) Toen ik om een ​​foto vroeg, vroeg ik hem of hij ons een geheim wilde vertellen. (Hij vertelde ons later op de harde manier dat we de dolfijn niet konden aanraken. Hij kreeg ook bevriezing toen hij naar huis liep.)

Na een tijdje was de toerist weer aan boord en binnen een paar minuten kwam de kapitein weer op de brug en we zeilden verder naar het westen. Met een blik naar de lucht verklaart hij dat het weer die dag goed is om te zeilen.

Aan de westkant van het eiland werd het land in de verte steeds kleiner. Elke keer dat we langskwamen, zagen we de bomen naderen. Verder naar het oosten stonden de bomen nu op het punt af te breken.

City of Rocks – Een angstaanjagende en tot nadenken stemmende plek – Middle of Nowhere

Waar je ook bent of wat je ook doet, er is iets mysterieus midden in de duinen. Ik heb me van kinds af aan afgevraagd wat het daar deed. Misschien beschermt het me ergens tegen of laat het me gewoon rustig mijn dagen doorbrengen. Sommigen zeggen dat het een voorgevoel is, of zelfs een teken, dat er binnenkort iets groots met me zal gebeuren.

Is het?

Ik verlaat u met deze uitnodiging om City of Rocks te bezoeken. Ga op vakantie en ontdek wat het is, als het nog niet te laat is.

Sinds ik drie jaar geleden heb leren surfen, draait mijn leven helemaal om zwemmen. Het is mijn ontsnapping naar de vrijheid geweest. Het avontuur was de beloning voor uren zwoegen. Als ik het je zou kunnen geven, zou ik dat graag doen.

Bedankt voor het lezen van mijn blog. Als je meer wilt weten over mijn avonturen, kun je me vinden op http://www. uniciteit-inspirerende.com

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *